JE REAGEERT WEL EENS ERGENS OP…
9 maart 2017
Een tijdje geleden reageerde ik op een bericht op Facebook. Leasemaatschappij ProMobilty toonde een Porsche 911 Targa 4. Klaar om afgehaald te worden? Mijn spontane reactie toen was ‘Ik kom hem zo oppikken Dick’
Ondertussen zijn de dagen/weken voortgegaan en ineens is daar Dick (in dit geval Dekker van achteren en eigenaar van ProMobility) die mij nog even aan die reactie herinnert. ‘Kom maar op’ was zo ongeveer zijn opmerking.
Bekomen van de schrik – want ik win nooit wat…….. – besloten we een afspraak te maken. ‘Wat mij betreft neem je de wagen een weekeind mee en ga je lekker toeren met je vrouw.’ En dat ProMobiele weekeinde ligt nu achter de rug.
Zaterdagmorgen keurig afgesproken bij AutoTop in Wormerveer. Past wel bij zo’n auto natuurlijk. Het brulijzer staat nog keurig in de garage. ‘Heb je ooit in zo’n auto gereden?’ was de vraag. Dat heb ik zeker, maar dat is toch al snel een jaar of 20 terug. Niet alleen de tijden zijn veranderd, ook de auto’s. De eerste klap was meteen een daalder waard. In het kenteken heeft de RDW, die deze borden uitgeeft, heel toepasselijk mijn initialen verwerkt. Toeval bestaat niet!
Het uit de garage rijden heb ik laten doen. Je weet immers maar nooit….Na een korte instructie waarin het openen van het dak achterwege bleef vanwege de weersverwachtingen, mocht ik mij in de stoel laten zakken. U moet weten dat ik normaliter in een heel degelijke Ford Fiësta rondtoer en dan is zo’n Porsche zetel heel iets anders. Gesteld dat je zo’n auto kunt betalen moet je toch minimaal erg lenig zijn en een cursus yoga hebben gevolgd?
Als de stoel op de juiste lengte is ingesteld kan de knop – welke sleutel – omgedraaid worden. Het brullende geluid is verbijsterend. De Soldaatweg in Wormerveer lijkt ineens het circuit van Zandvoort? Ben je mal! Op mijn leeftijd doe je dat toch niet meer…….
Het parkeren voor de deur is een aparte belevenis. Hoewel het licht regent voel je als het ware de blikken van de omwonenden. ‘Wat heeft die lange nu weer aan de hand?’. Nu woon ik aan een redelijk druk befietste straat. Hoe leuk is het dan om te kijken naar de reacties van de passanten. Lichaamstaal is soms heel verhelderend. Daar heb je geen woordenboek bij nodig.
Vanwege werkzaamheden van de Porsche bestuurder voor één dag, combineren mijn vrouw en ik samen het boodschappen doen met een interview. Ik zet haar af bij de Dekamarkt en rij door naar WRV De Zaan. Het parkeren daar is wat lastig en daarom ontkom ik er niet aan mijn ‘speeltje’ te parkeren ter hoogte van Club De Showboat.
Ook daar keek eigenlijk niemand van op zag ik aan de blikken van de passanten. Na een inspirerend interview weer rap terug naar de parkeergarage van die eerder genoemde supermarkt. Snel naar binnen om nog net mee te kunnen helpen bij de zelfscanpaal.
Na het volbrengen van een aantal verplichte handelingen mochten we door naar parkeerdek 1. Twee tassen vol met boodschappen. Naast de Porsche een lief klein Fiatje. Op de reling van het parkeerdek twee net iets te stevige dames waardoor je meteen medelijden kreeg met dat Italiaantje. ‘We hebben hem maar even naast zijn broertje gezet’ aldus het olijke duo. Normaalgesproken trek je dan de achterklep open en zet je de boodschappen in de kofferbak. Alleen had ik geen idee hoe die achterbak te openen. Een bak op zich natuurlijk want nu moesten we de twee tassen op de achterbank plaatsten.
In de middag dan toch een toertje maken. Mijn idee was om richting Amsterdam te sturen. Fout! Ik reed de A8 op en kon mij gewoon aansluiten in een lange rij wachtenden. Blijkt Rijkswaterstaat (of wie dan ook die het wegennet beheert) de doorgang versmald te hebben. En of je dan in een racemonster rijdt of niet, file is file. Halverwege valt mijn oog ineens op een lichtje in het dashboard. ‘Oliepeil op minimum niveau. Bijvullen dringend gewenst’ en dat soort mededelingen zijn voor een A-technisch man als ik redelijk zorgwekkend. ‘Het zal me toch niet gaan gebeuren……..’ maar dat viel gelukkig mee. Na de file wel via het klaverblad Zaandam even de wegligging getest en meteen weer richting garage voor minimaal een geruststellend woord, maar nog beter natuurlijk een litertje olie. Daardoor weet ik nu hoe de achterklep open moet.
Na die bijdrage toch weer begonnen aan een toertje. De A8 kende nog altijd dat probleem en vandaar dat ik via de N515 de wijde wereld in reed. Oké. Dat dan de Julianabrug ook nog eens open stond kon er ook nog wel bij. 
Na al dat toeren kom je dan weer thuis en is het zaterdagavond. Er staat een auto van anderhalve ton voor je deur. Echt rustig zitten is dan toch even lastig. Hoewel Dick zalvende woorden had gesproken (‘Alles is prima afgedekt’) stap je dan toch iets waakzamer je bed is als gewoonlijk. De volgende ochtend is de eerste blik vanuit het slaapkamerraam om te kijken of het speeltje er nog staat. Pfffffff, niets aan de hand. Alleen een vogel heeft schijt gehad aan het moois.
Na het ontbijt samen met vrouwlief de kust opgezocht. Dat idee hadden meer mensen. In Egmond is het een drukte van belang. Onderweg steekt een collega Porscherijder zijn duim omhoog. Hoe leuk is dat. Het vinden van een parkeerplaats levert geen probleem op omdat een mooie Jaguar net zijn plek verlaat. ‘Soort zoekt soort’ schiet er door mijn hoofd. Na Egmond via de landelijke wegen weer terug naar de Zaanstreek. De regen komt met bakken uit de hemel. Jammer natuurlijk, maar binnen in de Porsche is het goed toeven. Een auto met stoelverwarming is pure luxe.
Maandagmorgen sloot ik aan in de file op de Provincialeweg. Gas geven veroorzaakt een heerlijk geluid, maar de file blijft gelijk. Dan toch op weg naar AutoTop en ProMobility alwaar ik mijn boodschappenwagen weer ingeleverd heb bij de rechtmatige eigenaar en sloot ik mijn Ford Fiësta weer hartelijk in de armen. Het in- en uitstappen ging meteen een stuk makkelijker.
Maar wat een ervaring zo’n weekend sturen. Bedankt Dick!
Terug naar alle blogs